Η εικόνα μας όμως παραμένει στο μυαλό μου, αναλλοίωτη στο χρόνο: καθισμένες στο πλατύσκαλο της αυλής, να πλέκουμε μανιωδώς, λες και κάναμε αγώνες πια θα τελειώσει πρώτη! Εύκολα σχέδια εγώ, περίπλοκα εκείνη! Περνούσαν οι γειτόνισσες και μας κοίταζαν, σταματούσαν και ρωτούσαν: "μπρε συ κυρα-Μαρίνα την έμαθες την εγγονή σου βελονάκι ή ακόμα;;;" Και εκείνη τεντωνόταν όλο περηφάνια και έλεγε: " από τσι έξε μου εγγόνες μόνο τούτη έχει το χάρισμα και ας είναι και Αθηναία...." και έσκαγε στα γέλια γιατί ήξερε πως θύμωνα με τη λέξη "Αθηναία" αφού εγώ ένιωθα πέρα ως πέρα κρητικιά!!!
Άλλες φορές πάλι "σκαλίζαμε" μαζί το σεντούκι που είχε στο δωμάτιό της για να βρούμε χαμένα μοτιφάκια και να τα τακτοποιήσουμε ράβοντας τα σε φύλλα από παλιά περιοδικά. Ακόμα έχω μερικά...
Ανεκτίμητες στιγμές, υπέροχα καλοκαίρια, τρυφερές στιγμές αγάπης που μου λείπουν πολύ!!! Αρκεί να πιάσω το βελονάκι στα χέρια μου, να σκαλίσω το συρτάρι με τα σχέδια, να νοικοκυρέψω τα πλεκτά μου (δημουργίες δικές μου και δικές της) και όλα μονομιάς είναι ΕΚΕΙ!
Εκείνα τα καλοκαίρια της αθωότητας είναι για πάντα χαραγμένα στην ψυχή μου....
5 comments:
Αυτές οι μνήμες θεωρώ είναι η προσωπική μας προίκα Μαρινάκι μου!
Κι εγω πολλές φορές την καληνωράω για όσα μου έμαθε ενώ εγω αντιδρούσα γιατί ήθελα να παίξω
Αξέχαστα χρόνια,μακάρι και τα παιδιά μας να είχαν τέτοιες μνήμες!
Φιλάκια πολλά
Είχα και εγώ μια γιαγιά, μαμά της μαμάς μου, η οποία με μύησε στο θαυμαστό κόσμο του εργόχειρου. Νοσταλγώ τα καλοκαίρια με το βελονάκι στο χέρι και τις ατελείωτες συζητήσεις....
Γλυκιά μου σε είχα χάσει, τώρα τυχαία βρήκα ένα σχόλιο σου και μπήκα..Φιλάκια πολλά και να είσαι πάντα χρυσοχέρα και με όμορφες αναμνήσεις.
Τί ωραίες αναμνήσεις γλυκειά μου Μαρίνα και εγώ έχω τις δικές μου και συχνά πυκνά τις φέρνω μπροστά μου και τις νοσταλγώ πόσες ομορφιές ζήσαμε εμείς και πόσες δυστυχώς δεν θα ζήσουν τα παιδιά μας.
Παρόμοιες και οι δικές μου μνήμες Μαρινάκι και στα ίδια μέρη!!!!!!!
Καλό φθινόπωρο!!!!!!
Φιλάκια πολλά!!!!!!!!!!!!!!
Post a Comment