Tuesday, February 28, 2012

Μαγειρεύω γι'αυτούς που θυμάμαι και ακόμα αγαπώ....

Σήμερα μαγειρεύω κάτι ιδιαίτερο!
Είναι η συμμετοχή μου στο παιχνίδι του μπλογκ Παιχνίδια της κουζίνας,

της Πρασινάδας, της Ξανθής και της thalassamoν με θέμα την αγάπη μεταφρασμένη σε γεύσεις!


Πως εκφράζεις κάτι που σου φέρνει ένα κόμπο στο λαιμό όταν το σκέφτεσαι;
Αυτοί που έφυγαν....δύσκολο κεφάλαιο στη ζωή μου....
Όσο και αν φανεί παράξενο όμως νιώθω μια περίεργη αγαλλίαση όταν ετοιμάζω το δικό τους "φαγητό": το στάρι.


Η συνταγή μου είναι μία μείξη της συνταγής της Ρεγγίνας και της συνταγής της μαμάς μου.
Το αποτέλεσμα τιμά όπως πρέπει αυτούς που έφυγαν και εκφράζει την αγάπη μου, όπως μπορεί να εκφραστεί αυτή τώρα πια!

Υλικά:
Δανείζομαι το πρώτο υλικό για τα κόλλυβα από τη Ρεγγίνα:
1) Αγάπη
2) μισό κιλό στάρι
3) σουσάμι
4) 1 ρόδι
5) διάφορους ανάλατους ξηρούς καρπούς
6) γλυκάνισο
7) σταφίδες
8) μαϊντανό
9) κανέλα
10) κρυσταλλική ζάχαρη
11) άχνη ζάχαρη
12) κουφετάκια για το στόλισμα

Βράζω το στάρι από το προηγούμενο βράδυ για 5 ώρες περίπου, σε μία κατσαρόλα που έχω γεμίσει με νερό. χρειάζεται πολύ νερό γιατί το στάρι το ρουφάει κατά τη διάρκεια του βρασμού. Αν λιγοστέψει πολύ προσθέτουμε λίγο καυτό νερό, ώστε να μη διακοπεί ο βρασμός. Το δοκιμάζω συχνά μέχρι να γίνει μαλακό, όσο το θέλω. Τότε το σουρώνω και το απλώνω πάνω σε δύο πετσέτες για να στεγνώσει όσο γίνεται μέχρι την άλλη μέρα που θα το φτιάξω στο δίσκο.
Την επόμενη μέρα αδειάζω το στεγνό πια στάρι σε μία λεκάνη. Γεμίζω το μισό multi με διάφορους ξηρούς καρπούς και τους χτυπάω τόσο πολύ, μέχρι να γίνουν σαν αλεύρι. Τους περνάω από το αντικολλητικό τηγάνι για να φύγει η υγρασία τους και τους ρίχνω μέσα στο στάρι και ανακατεύω. Προσθέτω το ρόδι, τους υπόλοιπους ξηρούς καρπούς (κομμένους στη μέση) και το γλυκάνισο. Το αμύγδαλο ιδιαίτερα μπορούμε και να το αποφλοιώσουμε βράζοντας το σ' ένα μπρίκι και τραβώντας το φουστανάκι του. Παρουσιάζει πιο όμορφη εικόνα έτσι. Περνάω το σουσάμι από το αντικολλητικό τηγανάκι μόνο του, μέχρι να πάρει ένα μουσταρδί χρώμα και το ρίχνω στη λεκάνη. Τις σταφίδες τις μουλιάζω σ' ένα μείγμα με κονιάκ και νερό, σε ίση αναλογία το καθένα, για 3 ώρες όπως συμβουλεύει και η Ρεγγίνα. Τους δίνει υπέροχη γεύση. Τις στεγνώνω και τις προσθέτω και αυτές στη λεκάνη. Ψιλοκόβω μαϊντανό και πασπαλίζω μπόλικη κανέλα.
Ανακατεύω καλά όλα τα υλικά και τα τοποθετώ πάνω σ' ένα δισκάκι. Ρίχνω ένα στρώμα κρυσταλλικής ζάχαρης και από πάνω ένα παχύ στρώμα άχνης. Με ένα κομμάτι λαδόκολλα πατάω ελαφρά το λοφάκι που έχει σχηματιστεί με κινήσεις από μέσα προς τα έξω ώσπου να επιτύχω μία λεία επιφάνεια.
Τέλος στολίζω με τα ασημένια κουφετάκια με όποια σχέδια μου αρέσουν.
Πριν να σερβίρουμε ανακατεύουμε καλά όλα τα υλικά του δίσκου ώστε να πάει η ζάχαρη παντού.

Συγχωρέστε με που δε σας δίνω ακριβείς ποσότητες των υλικών. Δε τις έχω υπολογίσει ακριβώς. Γι' αυτό κάθε φορά μου μένουν αρκετά υλικά. Επειδή όμως δεν είναι καιρός για περιττά έξοδα, το Σάββατο που θα ξαναφτιάξω στάρι θα προσπαθήσω να τις υπολογίσω και θα τις συμπληρώσω σε τούτη την ανάρτηση.
Επίσης όπως είδατε δε χρησιμοποιώ αλεύρι όπως οι περισσότερες νοικοκυρές. Δε μου αρέσει γιατί το στάρι γίνεται πολύ στεγνό. Αντί αυτού έβαλα το "αλευρένιο" τρίμα των ξηρών καρπών.

Wednesday, February 15, 2012

Η κλήρωση έγινε...Ο τυχερός κληρώθηκε...


Ευχαριστώ πολύ για τη συμμετοχή σας στον διαγωνισμό αγαπημένου ποιήματος!
Κάθε ένα από αυτά είναι ξεχωριστό, κάθε ένα από αυτά αγγίζει διαφορετικά την ψυχή!

Κερδισμένος είναι αυτός που ασχολείται με τη λογοτεχνία και την ποίηση, που ταξιδεύει μ'αυτόν τον τρόπο, που εξωτερικεύει σκέψεις και αισθήματα γράφοντας ή διαβάζοντας!

Τις συμμετοχές μπορείτε να τις δείτε ΕΔΩ!



Ύστερα από την πατροπαράδοτη κλήρωση με τα χαρτάκια, η μικρή μου κόρη επέλεξε την νικήτρια...το νούμερο 8....τη Ρούλα Σμαραγδένια που πήρε μέρος μ'ένα ποίημα που έγραψε μόνη της!

8)Από τη Ρούλα Σμαραγδένια:


ΑΤΙΤΛΟ


Για πολιτείες αγνωστες ξεκίνησε να πάει.
Παιζογελούσε η Ανοιξη μες την καρδιά του Μάη.
Την θαλασσόπρτα ανοίγει να κινήσει,
της φαντασίας το ταξίδι ν αρχινησει.
Χιλια χαμόγελα τριγύρω σκορπισμένα,
γλάροι πετούν με τα φτερά τους ανοιγμένα.
Για χώρες όμορφες ξεκίνησε στ αλήθεια,
που μοιάζαν όμως σαν της γιαγιάς μας τα παραμύθια......


Ρούλα Σμαραγδένια


Συγχαρητήρια Ρούλα!!!
Περιμένω τη διεύθυνσή σου για να στείλω το δώρο σου!!!



Tuesday, February 14, 2012

Μια αγάπη μοναδική!!!

17 χρόνια πριν μία καλή μου φίλη με ρώτησε πως θα γιορτάσω την ημέρα του Αγίου Βαλεντίνου.
Της είπα ότι γιορτάζω την αγάπη μου κάθε μέρα και όχι αυτή την ημέρα που την έβλεπα καθαρά εμπορική.
"Σου εύχομαι να γεννήσεις αυτή τη μέρα και να τη γιορτάζεις κάθε χρόνο!!!"μου είπε και χαμογέλασε παιχνιδιάρικα.
Ήμουν έγκυος στον 9ο μήνα!
Και όλα έγιναν ακριβώς όπως τα είχε ευχηθεί...
Και εκείνη είναι από τότε η νονά της κόρης μου!
***
Να τα εκατοστήσεις κοριτσάκι μου!!!
Να'σαι πάντα υγιής και τα όνειρά σου να γίνουν πραγματικότητα όπως ακριβώς τα θέλεις!



Sunday, February 12, 2012

Επίκαιρο όσο ποτέ...!

Εν μεγάλη Ελληνική αποικία, 200 π.Χ.

Ότι τα πράγματα δεν βαίνουν κατ' ευχήν στην Αποικία
δεν μέν' η ελαχίστη αμφιβολία,
και μ' όλο που οπωσούν τραβούμ' εμπρός,
ίσως, καθώς νομίζουν ουκ ολίγοι, να έφθασε ο καιρός
να φέρουμε Πολιτικό Αναμορφωτή.

Όμως το πρόσκομμα κ' η δυσκολία
είναι που κάμνουνε μια ιστορία
μεγάλη κάθε πράγμα οι Αναμορφωταί
αυτοί. (Ευτύχημα θα ήταν αν ποτέ
δεν τους χρειάζονταν κανείς). Για κάθε τι,
για το παραμικρό ρωτούνε κ' εξετάζουν,
κ' ευθύς στον νου τους ριζικές μεταρρυθμίσεις βάζουν,
με την απαίτησι να εκτελεσθούν άνευ αναβολής.

Έχουνε και μια κλίσι στες θυσίες.
Παραιτηθείτε από την κτήσιν σας εκείνη·
η κατοχή σας είν' επισφαλής:
η τέτοιες κτήσεις ακριβώς βλάπτουν τες Αποικίες.
Παραιτηθείτε από την πρόσοδον αυτή,
κι από την άλληνα την συναφή,
κι από την τρίτη τούτην: ως συνέπεια φυσική·
είναι μεν ουσιώδεις, αλλά τι να γίνει;
σας δημιουργούν μια επιβλαβή ευθύνη.

Κι όσο στον έλεγχό τους προχωρούνε,
βρίσκουν και βρίσκουν περιττά, και να παυθούν ζητούνε·
πράγματα που όμως δύσκολα τα καταργεί κανείς.

Κι όταν, με το καλό, τελειώσουνε την εργασία,
κι ορίσαντες και περικόψαντες το παν λεπτομερώς,
απέλθουν, παίρνοντας και την δικαία μισθοδοσία,
να δούμε τι απομένει πια, μετά
τόση δεινότητα χειρουργική.-

Ίσως δεν έφθασεν ακόμη ο καιρός.
Να μη βιαζόμεθα· είν' επικίνδυνον πράγμα η βία.
Τα πρόωρα μέτρα φέρνουν μεταμέλεια.
Έχει άτοπα πολλά, βεβαίως και δυστυχώς, η Αποικία.
Όμως υπάρχει τι το ανθρώπινον χωρίς ατέλεια;
Και τέλος πάντων, να, τραβούμ' εμπρός.

Κωνσταντίνος Π. Καβάφης


Συνεχίζεται ο διαγωνισμός ποίησης ΕΔΩ!
Περιμένω κι άλλες συμμετοχές!

Friday, February 10, 2012

Πρόσκληση - Πρόκληση!


Συνεχίζεται ο διαγωνισμός ποίησης!!!

Σύνδεσμος
Ποιό είναι το αγαπημένο σας ποίημα;
Ποιό είναι αυτό που καθρεφτίζει τις σκέψεις σας;

Σας περιμένω ΕΔΩ μέχρι τις 14 Φεβρουαρίου!

Wednesday, February 8, 2012

Ευχαριστώ Ξανθούλα!

Ποιος το περίμενε ότι έπρεπε να ξενιτευτώ για να γνωρίσω ένα μπουκέτο από Ελληνίδες μπλόγκερς!
Ο σκοπός του μπλογκ μου ήταν να γνωρίσω γυναίκες από ξένες χώρες με διάφορα ενδιαφέροντα και συνήθειες, να δω πως ζουν στις χώρες τους, τι διαφορές και ομοιότητες έχουν με εμάς, τις Ελληνίδες!
Όταν όμως μετακόμισα στο Βέλγιο έγινε ανάγκη για μένα να επικοινωνώ με Ελληνίδες! Και τότε ανοίχτηκε μπροστά μου μία τεράστια παρέα, με πολύ ζεστές αγκαλιές!

Κάποιες τις γνώρισα από κοντά, κάποιες έχω υποσχεθεί ότι θα τις συναντήσω...

Ανάμεσά τους η Ξανθούλα!

Ότι και να πω γι' αυτήν είναι λίγο...

Έχουμε μιλήσει άπειρες φορές, για προσωπικά και μη θέματα, έχουμε ανταλλάξει δώρα, μικρά ή μεγάλα αλλά με πολύ αγάπη και έχουμε συναντηθεί μόλις μία φορά!!! Και όμως τη νιώθω φίλη αληθινή, σα να την ξέρω χρόνια...


Το βραβείο που μου χάρισε το αφιερώνω στις ΣΤΙΓΜΈΣ που απολαμβάνουμε όλες μας όταν επικοινωνούμε άμεσα, με το τηλέφωνο ή μηνύματα, ή έμμεσα, με τα σχόλια στα μπλογκόσπιτά μας!!!
Και το χαρίζω με τη σειρά μου σε όλες εσάς που τιμάτε τη φιλία!!!
Καλό βράδυ!!!

Σημ.: Περιμένω τις συμμετοχές σας στο διαγωνισμό Ποίησης ΕΔΩ!
Άντε να ξεχαστούμε λίγο.....

Tuesday, February 7, 2012

Ακούει ΚΑΝΕΙΣ;;;

Αντιγράφω από το μπλογκ "Από το χαμόγελο στο γέλιο":

Έγραψε ο Μακρυγιάννης:

....τούτην την πατρίδα την έχομεν όλοι μαζί και σοφοί κι αμαθείς και πλούσιοι και φτωχοί και πολιτικοί και στρατιωτικοί και οι πλέον μικρότεροι άνθρωποι όσοι αγωνιστήκαμεν, αναλόγως ο καθείς, έχομεν να ζήσομεν εδώ. Το λοιπόν δουλέψαμεν όλοι μαζί, να την φυλάμεν κι όλοι μαζί και να μην λέγει ούτε ο δυνατός "εγώ", ούτε ο αδύνατος. Ξέρετε πότε να λέγει ο καθείς "εγώ"; Όταν αγωνιστεί μόνος του και φκιάσει ή χαλάσει, να λέγει εγώ· όταν όμως αγωνίζονται πολλοί και φκιάνουν, τότε να λένε "εμείς". Είμαστε εις το "εμείς" και όχι εις το "εγώ". Και εις το εξής να μάθομεν γνώση, αν θέλομεν να φκιάσομεν χωριόν, να ζήσομεν όλοι μαζί....

Ακούει ΚΑΝΕΙΣ;;;;;
Βλέπει ΚΑΝΕΙΣ;;;;;
Μιλάει ΚΑΝΕΙΣ;;;;;
Ποίοι είναι αυτοί οι αμόρφωτοι-μορφωμένοι που μας διαφεντεύουν;;;
Ακόμα και τώρα είναι τυφλοί, κουφοί και μουγγοί.......