Δεν είναι μόνο οι εικόνες που μου θυμίζουν τις μαμάδες μου!
Είναι και τ'αρώματα της κουζίνας, εκείνα που έφτιαχνε η αγαπημένη μου πεθερά και που αμέλησα -το μετανιώνω τώρα...- να σημειώσω στο τετράδιο των συνταγών μου και εκείνα που μου θυμίζουν τη μανούλα μου και ανυπομονώ να φάω από τα χεράκια της μόλις γυρίσω!
Φτιάχνω και εγώ τους λουκουμάδες, νόστιμους και ζουμερούς με τη συνταγή της Αργυρώς αλλά δεν είναι σαν της κυρά-Τερέζας! Τους είχε για το κέρασμα της γιορτής, της επιτυχίας, της γέννησης, της χαράς!!!
Η πάστα φλώρα της μαμάς μου, παχιά και καλοψημένη, ξεπερνάει αυτή της Βέφας που φτιάχνω εγώ! Είναι βέβαια και η μαρμελάδα βερύκοκο που φτιάχνει η κυρία Αλέκα απερίγραπτη!!!! Και δίνει στο γλυκό ακόμα μεγαλύτερη νοστιμιά!!!
Χρόνια πολλά σε όλες τις μανούλες!!!
Να είναι καλά να μας γεμίζουν με αρώματα και γεύσεις αγάπης τη ζωή μας!!!!