Το τσίζ κέικ του αρχάριου!

Το ονόμασα έτσι γιατί μπορεί να το φτιάξει ακόμα και κάποιος που δεν ασχολείται και πολύ με τη ζαχαροπλαστική ή είναι νέος στο άθλημα! Ακολουθείστε τις οδηγίες και η επιτυχία είναι σίγουρη!

Υλικά:

1 πακέτο digestive (τα κλασικά)

150 γρ. βιτάμ λιωμένο

400 γρ. τυρί Philadelphia

5 κουτ. σούπας ζάχαρη άχνη

1 βαζάκι μαρμελάδα της αρεσκείας σας

Εκτέλεση:

Λιώνουμε το βούτυρο και το αποσύρουμε απ' τη φωτιά.Κάνουμε τα μπισκότα σκόνη στο multi και τα ρίχνουμε στο βούτυρο. Ανακατεύουμε καλά να υγρανθούν τα μπισκότα και τα στρώνουμε σαν βάση στο σκεύος που θα φτιάξουμε το γλυκό. Εγώ χρησιμοποιώ ένα ταψάκι με αποσπώμενη βάση με διάμετρο 25 εκ..Χτυπάμε στο μίξερ το τυρί, την κρέμα γάλακτος και τη ζάχαρη μέχρι να πετύχουμε μιά σφιχτή κρέμα. Την απλώνουμε πάνω από τη βάση. Απλώνουμε πάνω από την κρέμα την μαρμελάδα. Βάζουμε το γλυκό στο ψυγείο ώσπου να σφίξει αρκετά.

Σημ.1: Αν η μαρμελάδα είναι σφικτή, την αδειάζουμε σ'ένα πιάτο και την πατάμε μ'ένα πηρούνι ώσπου να γίνει όσο ρευστή χρειάζεται για να την απλώσουμε πάνω στην κρέμα.

Σημ.2: Αυτή την φανταστική συνταγή τη βρήκα μέσα στο διαδίκτυο αλλά δε θυμάμαι που ακριβώς! Απλά την δημοσιεύω σαν δανεική, χωρίς να ισχυρίζομαι ότι είναι δική μου!

Είναι ένα γλυκό που θα συντροφεύσει άριστα το Κυριακάτικο τραπέζι σας ή το απογευματινό σας καφεδάκι!

Καλή επιτυχία!

Μικρό τραπεζομάντηλο, ροτοντάκι!

Νέο εργόχειρο στα σκαριά!

 Πρόκειται για ένα ροτοντάκι που πλέκω με μεταξωτή κλωστή. Το περίμενα τραπεζομαντηλάκι αλλά βγήκε αρκετά μικρότερο! Δεν πειράζει γιατί είναι πανέμορφο! Πλέκεται αρκετά γρήγορα, έτσι ελπίζω σύντομα να το δείτε και ολοκληρωμένο, παρόλο που με απασχολούν αρκετά και οι δουλειές του χειμώνα! 

Καλή και δημιουργική εβδομάδα σε όλους!

Απαντήσεις, κέρασμα και συναισθήματα...

Ξημερώματα 17 Σεπτεμβρίου του 1968 αποφάσισα ότι ήρθε η ώρα να δω πως είναι ο έξω κόσμος εκτός από την κοιλιά της μαμάς μου! Και εκείνη, απ'ότι θυμάμαι, ήταν αρκετά πρόθυμη να ελευθερωθεί, παρόλο που είχε περάσει μία εξαιρετική βραδιά βλέποντας δύο γουέστερν στο σινεμά και ύστερα, τρώγοντας με λαχτάρα δύο πιάτα ψαρόσουπα! Δάκρυα χαράς και συγκίνηση γέμισε το δωμάτιο όταν πρωτακούστηκε το κλάμα μου!

Δάκρυα όμως κυλούσαν στο πρόσωπό της και όταν, ύστερα από 25 χρόνια, με καμάρωνε να βαδίζω προς τον σύντροφό μου, κρατώντας το μπράτσο του πατέρα μου! Ήταν 18 Σεπτεμβρίου του 1993, μια μέρα που τη θυμάμαι σαν ένα πανέμορφο όνειρο! Και είναι πραγματικά απίστευτο αλλά έχουν περάσει 19 χρόνια από τότε,  μα νιώθω σαν να ήταν χθες!!!

 ***

Ευχαριστώ για τις ευχές-μαντεψιές σας !!!

Το ευχαριστήθηκα τούτο το παιχνιδάκι, μια και έτσι μοιράστηκα μαζί σας τη χαρά μου!

Έγραψα λοιπόν σε χαρτάκια τα ονόματα των κοριτσιών που απάντησαν και στις δύο "ερωτήσεις" μου, τα έβαλα σ'ένα βάζο, τ'ανακάτεψα καλά και....σας παρουσιάζω......την....Fan !!!

 Καλοφάγωτο το δωράκι σου!!! 

Ερώτηση δεύτερη...και τελευταία!

Τι έγινε σαν σήμερα πριν 19 χρόνια;;;

Οι απαντήσεις και τα...κεράσματα αύριο!!!

Ερώτηση πρώτη...

Τι έγινε σαν σήμερα πριν 44 έτη;;;

Περιμένω τις απαντήσεις σας...!

Πως τυλίγουμε σωστά ένα πλεκτό;

Είναι μια καλή ερώτηση...

Ύστερα από τόσο κόπο που θέλει κάθε εργόχειρο είναι κρίμα ένα κακό τύλιγμα να το καταστρέψει!

Έχω δει πλεκτά να ξεχυλώνουν, να κάνουν σημάδια που δε φεύγουν στο σίδερο ή να μην ισιώνουν ποτέ!Ειδικά τα εργόχειρα που δεν πρόκειται να χρησιμοποιηθούν σύντομα θέλουν ιδιαίτερη φροντίδα στο τύλιγμα!

Ακολουθούν ακριβείς οδηγίες:

 

1)Σιδερώνουμε το εργόχειρο χωρίς να το κολλάρουμε με ειδικά σπρέι γιατί με τον καιρό κιτρινίζει.

2)Φτιάχνουμε ένα ρολό από τη βάση του χαρτιού κουζίνας όπως δίχνει η φώτο και το κολάμε με ταινία. 

Ύστερα το τυλίγουμε με λαδόκολλα, στρίβουμε τις άκρες και τις γυρίζουμε προς τα μέσα, στις τρύπες από το ρολό.

3)Διπλώνουμε στη μέση το εργόχειρο -αν αυτό είναι πολύ μεγάλο- και αρχίζουμε το τύλιγμα, προσέχοντας πάντα τις άκρες να μην τσαλακωθούν.

4) Όταν έχουμε τυλίξει όλο το ρολό βάζουμε μία καθαρή λαδόκολλα από πάνω και τυλίγουμε πάλι σαν λουκάνικο, στρίβοντας τις άκρες σαν καραμέλλα.

Είναι ιδανικός τρόπος αποθήκευσης, τόσο γιατί το εργόχειρο δεν φθείρεται, όσο και γιατί  με αυτό τον τρόπο δεν πιάνει καθόλου χώρο.

Ανατολή...

 Ανατολή στη Σαλαμίνα (Ελλάδα),
ακόμα φαίνεται το φεγγάρι...

Ανατολή στις Βρυξέλλες (Βέλγιο),
οι πρώτες αχτίδες φωτίζουν τον ουρανό...

Η πριγκίπισσα με τα τατουάζ

Τα μυστικά ομορφιάς της πριγκίπισσας του Ουκόκ, από τα Όρη Αλτάι της Σιβηρίας, έρχονται στο φως 2.500 χρόνια μετά το θάνατο της. Το σώμα της νεαρής πριγκίπισσας, που βρέθηκε μουμιοποιημένο πριν από 19 χρόνια και υπολογίζεται ότι θάφτηκε όταν εκείνη ήταν 25 χρόνων. Διατηρήθηκε σε άριστη κατάσταση χάρη στη φυσική συντήρηση που του παρείχε το μόνιμα παγωμένο έδαφος του οροπεδίου Ουκόκ, στα 2.300 μέτρα πάνω από το επίπεδο της θάλασσας.

 Οι Ρώσοι επιστήμονες, λοιπόν, αποφάσισαν να μοιραστούν με το κοινό τα συμπεράσματα της πολυετούς έρευνας τους και να μας πουν τα πάντα για την πριγκίπισσα με τα τατουάζ, η οποία είχε αδυναμία στο μακιγιάζ και τα εξωτικά καπέλα. Σύμφωνα με τους Times της Σιβήριας «Ανάμεσα στα ευρήματα υπήρχε και ένα νεσεσέρ, τοποθετημένο δίπλα από τον αριστερό μηρό της, μια βούρτσα απολέπισης- κατασκευασμένη από τρίχες αλόγου μάλλον, και κομμάτι από ένα μολύβι ματιών».

Σε εξίσου καλή κατάσταση βρέθηκε και ο ρουχισμός της, ο οποίος παρουσιάζει ακόμα μεγαλύτερο ενδιαφέρον από ιστορικής πλευράς, αφού αποδεικνύει ότι η σκυθική φυλή Παζιρίκ, που κατοικούσε στην απομονωμένη νότια Σιβηρία, διατηρούσε ισχυρές εμπορικές σχέσεις με περιοχές της Κίνας, της Ινδίας, του Ιράν και της Μεσογείου.

Για τη μακριά, μάλλινη φούστα της πριγκίπισσας είχαν χρησιμοποιηθεί βαφές από την Ανατολική Μεσόγειο ή το Ιράν ενώ η μεταξωτή της μπλούζα εικάζεται ότι είχε σχεδιαστεί στην Κίνα αν και το ύφασμα είχε μάλλον αγοραστεί από την Άσσαμ της Ινδίας ή από κάποιο μέρος της νοτιοανατολικής Ασίας. Το σύνολο ολοκληρωνόταν από ένα ζευγάρι λευκές μπότες, που έφταναν μέχρι πάνω από το γόνατο, ώστε να την προστατεύουν από το κρύο.

Αυτό βέβαια δε σημαίνει ότι η άνεση έμπαινε πάνω από την κομψότητα, αφού τα υφάσματα των ρούχων αυτών των Σκυθών ήταν μάλλον ελαφριά για τις θερμοκρασίες στις οποίες ζούσαν.

Σύμφωνα πάντως με τους ρώσους επιστήμονες, το πιο εντυπωσιακό εύρημα ήταν η περούκα που «κοσμούσε» το ξυρισμένο κρανίο της πριγκίπισσας. Η μάλλον εξεζητημένη περούκα της, είχε μήκος 68.65 εκατοστά και πάνω της «κούρνιαζαν» 15 ομοιώματα πουλιών, συμβολίζοντας πιθανώς «Το δέντρο της ζωής». Μάλιστα τις διαστάσεις της περούκας- στέμματος, τις έλαβαν υπ' όψιν και κατά την ταφή της, αφού στον κορμό δέντρου, στον οποίο τοποθέτησαν το σώμα της, είχαν δημιουργήσει και μία ειδική προστατευτική θήκη μήκους 84 εκ.

Η σορός της, όπως ανακοίνωσαν οι επιστήμονες, θα μεταφερθεί από το επιστημονικό ινστιτούτο του Νοβοσιμπίρσκ σε ειδικά κατασκευασμένη σαρκοφάγο ώστε να την επισκέπτεται το κοινό.

Πηγή: ΤΟ ΒΗΜΑ

Καλό φθινόπωρο!

Πότε πέρασε και αυτό το καλοκαίρι ούτε το κατάλαβα!

Όταν βρέθηκα στο αεροδρόμιο για την επιστροφή, μου έμοιαζε αστείο ότι βρισκόμουν πάλι εκεί ύστερα από δύο μήνες!

Αύγουστο μήνα, οι Άλπεις χιονισμένες!

Δύο μήνες με πολύ ζέστη (ήμουν συνέχεια...λάσπη! Τόσο βορειοευρωπαία έγινα;;;),

με πολλές δουλείες (έπρεπε να κάνω κάποιες επισκευές ώστε να είναι το σπίτι έτοιμο για την τελική επιστροφή...),

με πολλούς πόνους (τι να σου κάνει η έρμη η μεσούλα μου και ο φίλος της ο αυχένας, διαλύθηκαν με τον ύπνο που έκανα στο φουσκωτό στρώμα....)!

Παρόλα αυτά -φτάνει η γκρίνια- έκανα τα μπανάκια μου, απόλαυσα τις ανηψιές μου, αγνάντεψα τη θάλασσα,

Το απέραντο γαλάζιο!

  χάιδεψα τα λουλούδια μου, είδα κάποιες φίλες μου! 

Ξανθή και Άρτεμις,

 Εκείνες που δυστυχώς δεν πρόλαβα να συναντήσω....του χρόνου, να'μαστε καλά κορίτσια!(Σωσώ, Γωγώ εσάς εννοώ!!!)

Καλό φθινόπωρο να έχουμε όλοι μας!

Δύναμη, υπομονή και κουράγιο για να αντιμετωπίσουμε ότι έρχεται...