Sunday, June 10, 2012

Η "δική" μου Ζωρζ Σαρρή...

Ήταν το πρώτο βιβλίο που μου χάρισαν, ίσως και η αρχή για να αγαπήσω τη λογοτεχνία!
Το ξεφύλλισα, χάιδεψα το γυαλιστερό του εξώφυλλο και μετά κοίταξα την περίληψη στο πίσω μέρος. 
Μου φάνηκε αρκετά ενδιαφέρον! Άλλωστε με είχε κεντρίσει και η φράση του πατέρα της φίλης μου που μου το δώρισε: "για να καταλάβεις μια εποχή...τι ζήσαμε..."
Μετά αναζήτησα το όνομα του συγγραφέα: Ζωρζ Σαρρή! Μα ποιός είναι αυτός;;;
Το ποιός ήταν "αυτός" το ανακάλυψα διαβάζοντας το δεύτερο βιβλίο της και μετά το τρίτο....τέταρτο.....
*
Εχθές την άκουσα στην τηλεόραση να λέει ότι "νιώθω νέα γιατί γράφω για νέους". Στα δικά μου μάτια  αυτό ήταν και είναι αλήθεια! Ήταν η δική μου "φίλη", συνδεδεμένη για πάντα με τα παιδικά μου χρόνια, η συντροφιά μου τα καλοκαίρια, η απόδρασή μου σε παρέες παιδιών, άτακτες, συνετές, περίεργες να ανακαλύψουν τον κόσμο, όπως πρόσταζε και η δική μου ηλικία!!!
Δάκρυσα όταν έμαθα πως "έφυγε" ! Όμως μόνο αυτό....Ίσως γιατί ξέρω πως θα είναι για πάντα εκεί, στα ράφια της βιβλιοθήκης μου, ο προσωπικός μου μικρός "θησαυρός"! Ίσως γιατί για μας τους αναγνώστες, ο συγγραφέας ζει για πάντα μέσα από τις σελίδες του βιβλίου του!

Καλό ταξίδι Κυρία Ζωρζ Σαρρή!

10 comments:

Γιαγιά Αντιγόνη said...

Μαρινάκι μου αυτό ήταν το πρώτο βιβλίο που χαρίστηκε στα παιδιά μου..

Οι μικροί θησαυροί... με άλλο εξώφυλλο..

Κοριτσάκι μου πολλά φιλιά!!!

Andria said...

Καλό της ταξίδι...και ένα μεγάλο ευχαριστώ...χτες ένιωσα ότι γίναμε ακόμα πιο φτωχή σαν χώρα...

Anna said...

Bonne semaine et merci pour la visite !
Bises
Anna

Σοφία said...

Συγκινήθηκα πολύ!
Το πρώτο βιβλίο του
γιού μου,
πολύ σημαντική συγγραφέας.

Σοφία said...

Μια καλή συγγραφέας,
ένας πολύ σημαντικός
άνθρωπος έφυγε..

para-kelsoscooks said...

Μαρίνα, ένας ένας μας...εγκαταλείπουν.

Maria Villioti said...

Πέρασα να πω μια καλημέρα.Πόσο πολύ μας σημαδεύουν τα εφηβικά αναγνώσματα.Ό,τι κι αν έχω διαβάσει,εκείνα τα πρώτα αναγνώσματα παραμένουν τα πιο δυνατά μέσα μας...Εκπληκτική γυναίκα.Φιλιά πολλά κοριτσάκι...

Maria Villioti said...

Επίσης συνειδητοποίησα πως δεν ήμουν στους followers!!! Πως έγινε αυτό;Γι'αυτό δεν έβλεπα τις αναρτήσεις σου.Και τώρα ήρθα από μόνη μου για να δω που χάθηκες...Ποιος ξέρει...άβυσσος ο μπλόκερ!!!

χρυσάνθη said...

Μαρινάκι μου γλυκό ,αυτοί οι άνθρωποι δεν πεθαίνουν ποτέ!!!!Φιλάκια πολλά-πολλά

Νίκη said...

Καλά το λέει η Μαρία, τα εφηβικά αναγνώσματα μας σημαδεύουν και μας ακολουθούν για μια ζωή. Κι αυτά τα βιβλία μας έμαθαν πολλά για την προσφατη ιστορία μας και παράλληλα μας χαρισαν στιγμές μοναδικές με τη λογοτεχνική τους αξία!
Καλό της ταξίδι!